17 Kas 2015

Çağımızın hastalığı vefasızlık!..

Uykusuzluğun tavan yaptığı günlerden biri yine bu gece saat 05:10'u göstermekte hayır oğlum uyuyor uykusuz kılan kafamdaki deli soruların peşine takılmam cevabı bulamadım henüz.

Çağımızın hastalığı vefasızlık ve dilimde ben bunu hak edecek ne yaptım!.. sözleri ibretlik bir dostluk hikayesi benimki sonu yılan hikayesine dönen bu konuya değineceğim elbet lakin,şimdi değil önce kendime geleyim sonra sizlere gelirim misali...

Yaşadığı tecrübe ve  deneyimlerle korkuyor işte insan hayatıma giren insanlar için acaba? olur mu  yaparmı ki endişeleri ve korkular!.. mesela canımdan çok sevdiğim iki zuzum var benim ve bu blogda onlarla ilgili çok yazım var bir gün gelir de acaba onlarda onun gibi yapar mı? kaygısını yaşamak inanın hiç güzel bir duygu değil .,

Bugünlerde kırgınım biraz hayır hayır hastalık değil kalp kırgınlığı benimkisi gönül ağrısı yılların üzerimde bıraktığı tortular ,yaşanmışlıklar aslında hiç yaşanmamışlıklar yaşandığını sandığımız aslında hiç yaşamadığımız aslında hiç olmayan Yeri geldiğinde gölgesine ve anılarına sığındığımız mutlu olduğumuzu sevildiğimizi sandığımız aslında koca bir yalandan ibaret olduğunu öğrendiğimiz yaşanmış ama hiç yaşanmamışlıklar...
Biraz karmaşık oldu değil mi?işte bu yazı kadar karma  karışığım bende
Nerede hata yaptığımı düşünüyorum ve nasıl oluyor da onca yıl adına dostluk dediğim şeyin uğruna kendimi heba ettiğim  annemi, abim karşıma aldığım ve nasıl oluyor da gerçek yüzleri göremediğim

Klavye başında dökülmüşken  yazayım o halde..

Liseyi beraber okuduğumuz mahalle arkadaşım can yoldaşım  en kötü günleri beraber atlattığımız yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmeyen onca olay hadise de başında sabahladığım adliye koridorlarını mesken ettiğim .Akrabalarının kıskançlık krizine sebep verdiğim ''onun Funda'sı var bize gerek kalmaz'' şeklinde tavırlara maruz kaldığım onunda benim her şeyime koştuğu evlenirken tüm çeyizim elinden geçti benimle sabahladı vs vs

Evlenince sık görüşemez olduk ben her İzmir'e indiğimde annem  (kayınvalidemi) görüp daha ablama abime uğramadan soluğu onda alırdım.Sonra cep telefonlarımız değişti ben 2 sene İzmir'e gitmedim.Oysa değişen sadece cep telefonlarımız değilmiş.

Çınar'dan önce ilk bebeğimi kaybettim ve bunun acısıyla başa çıkamıyordum ruhaniyetim oldukça kötüydü ki manevi annem Gülem zuzumu benimle İzmir'e yolladı sadece bana destek olsun beni yalnız bırakmasın diye sevilmek güzel şey hangi anne kızının arkadaşı iyi değil yanında ona destek olsun diye yollar.  Beraber soluğu  ( can yoldaşım) da aldık dile kolay 13 yıl birbirimizin hayatında önemli rol oynadık.

Pek hoş karşılandığımızı söyleyemeyeceğim çayımızı kahvemizi içtik ama,içime sinmeyen bir şeylerin huzursuzluğu vardı üzerimde ki!.. en ufak bir kırgınlık dahi yaşamadık ortada hiç bir şey yokken neydi beni bu denli rahatsız eden? odada soğuk hava rüzgarları esmekteydi  üstelik Gülem çok rahatsız olmuş gidelim mi diye mesaj atıyordu telefonuma..

Sonra bir çok kişiden  duyduklarım konduramadığım için neredeyse herkesin yalan söylediğine bizim dostluğumuzu kıskandıkları için yalan söylediklerine kendimi öyle bir inandırdım ki öyle böyle değil.
Günlüğümde sadece 30 sayfada ismi geçmiyor 600 küsür sayfalı bir günlük bu..

Sonra cep telefonuma gelen suratıma tokat misali inen sözler gözyaşlarıma hayır sakın akmayacaksınız diye yalvardığım tırnaklarımla avcumu deldiğim onca kalabalığın içinde kendimi robinson gibi hissettiğim ve yalnız kaldığımda çocuklar gibi hiç susmadan ,bıkmadan usanmadan 2 saat boyunca ağlamaktan yorgun düşüp yatağa bayıldığım.

19 yıl yaşandığını sandığım ama,aslında hiç yaşamadığım tüm yaşanmışlıklar koca bir yalandan mı ibaretti? sevmeler ,omzumda ağlamalar ,sabahlamalar ,kahkahalar hepsi yalanmıydı?gözden ırak olan gönülden de olurmuydu ?kafamda onlarca soru iki bilinmeyenli denklemler gibi!..

Olur da bir gün bir yerlerde karşılaşırsak soğuk ve seviyeli davranırsam ki bugüne kadar asla beceremediğim bir durumdur bu ama,kişi yaşadıkça ,yaralandıkça ve hırpalandıkça uzak ve soğuk oluyor istemsiz elinde olmadan şimdiden affedin olur mu .



37 yorum:

  1. Açıkcası hiç anlattığınız derece yakın bir arkadaşım olmadı. Genelde uzak dururum insanlardan, çok samimi olamam. Ama bu deece güvendiğiniz birinin yarası sanırım insanın canının çok acıtır...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. iyi olanı sen mi? yoksa ben mi? yaptım bilemiyorum açıkçası insan kahve içip derdini anlatacağı sıcaklığı arıyor ne bileyim

      Sil
  2. Maleswf öyle hayatimda vefasizligi cok yasiyorum hic vefasiz olmadim olamıyorum her defasinda bir kere de onlar a
    Arasin birak diyorum ama gene dayanamiyorum ama bu benim kalbimi ciddi anlamsa yaraliyor dedigin gibi seyler yasamak cok kirici ve inciltici insan daha sonra bir kucuk set olusturmak zorunda kaliyor aslinda yine de herseye ragmen biz biz olmaktan vazgecmemeliyiz

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ben ben olmaktan vazgeçemedim evet yaralandım ,kırıldım kolum kanadım kırıldı diyebilirim ama,kaybedenler klubunde değilim bunu çok iyi biliyorum.Dostluk dedimmi akan sular durur ve her anlamda fedakar olmak bazen böyle acı sonuçlar getirse de kazandıklarımla yola devam

      Sil
  3. Vefali dostlar diliyorum, beni de listene ekle olur mu belki de sana gore bir arkadas olurum, ben cunku vefasizligi sevmiyorum bir suru arkadas edindim bu sanaldan hepsini arar sorarim olmadi yazarim ama muhakkak vefami belli ederim kötü gunlerde

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. eklerim yolu sevgiden geçen herkesle buluşmak üzere

      Sil
  4. ben de hayatımdaki çok önemli sandığım bir-iki kişiden gördüm bunun çok benzerini...başlarda çok acıtıyor ama sonra geçiyor..minicik detaylar geliyor insanın aklına..o minicik şeylerin üstünde ben hiç durmamışım ama karşı taraf hep biriktirmiş nedense..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. zamanla bende de geçecek neler geçmedi ki şu an acıtıyor olsada geçecek

      Sil
  5. en çok da arkadaş tokadı yıkıyor insanı sevgili falan değil arkadaş dost dediğin insan parçalıyor kalbini ve işte asıl o zaman büyüyor insan sanırım.bende bizzat boyle oldu ve sonra zor güveniyorsun insanlara belkide en iyisi boylesi daha az kırılmayı öğrenmiş oluyoruz.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. inan bilemiyorum kendime kızıyorum en çok da neden bu kadar içten ve vefalı fedakar olduğumu ne yaparsam yapayım değiştiremiyorum da kendimi bugün öfkeliyim kızgınım ama ,yarın telefon açıp Funda yetiş dese yine ilk koşan ben olurum

      Sil
  6. Vefa dedigimiz sey ya kalmamis ya hic yokmus diyesi geliyor insanin. Insanin ailesinden baska kimseden umutlu olmamasi ise yariyor da guvensizlik oluyor sonra da:)

    YanıtlaSil
  7. Blogujuzu cok begendim bloguma beklerim

    YanıtlaSil
  8. İnsanlarda çoğunlukla gördüğüm duyduğum şey. Buna hiç şaşırmadım bile . Bir insanın en iyi dostunun kendisinin olduğunu öğreneli çok uzun zaman olmadı ama artık daha huzurlu ve mutluyum. Göz yaşlarınıza yazık

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. şaka gibi bende hep okuyor duyuyordum da bir gün benim başıma geleceği 40 yıl düşünsem aklıma gelmezdi.

      Sil
  9. herkes bu dertten müzdarip sanırım. elimden geldiği kadar vefalı olmaya çalışırım. umarım öyleyimdir
    https://www.facebook.com/belkovan/
    http://bahareli.blogspot.com.tr/

    YanıtlaSil
  10. Böyle bir durum yaşamanıza uzuldum. Uzaktan söylemesi kolay ama arkaya bakmadan devam etmeli...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. bende yaşanmamış olmasını tercih ederdim öyle yapacağım

      Sil
  11. oof cok guzel bir yazı olmuş :) insanlar artık eskisi gibi herkesin bir deneyimi var ve hep aynı konular bence en önemli sebep eğitim ve kültür ama inanınki fazla düşünmeye değmez :) düşünmeyin hayatınız yaşayınn insan bir kere hayata geliyor :) sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. düşündüm sordum sorğuladım bir suçlu var oda benim yapacak bir şey yok bu kadar candan gönülden olmak her düştüğünde koşmakla en büyük hatayı ben yapmışım

      Sil
  12. Kızıma ve kendime hep şu sözü tekrarlarım. Her zaman sonsuz güvenmemeli hiçbir kimseye.

    YanıtlaSil
  13. Üzücü gerçekten.. Yine de çok üzülüp kendinizi yıpratmamaya çalışın...

    YanıtlaSil
  14. Kuzummm kıyamam sanabu kadar derin olmasa da benzer bir durumu da ben yaşadım ama bir hafta kendimi yedikten sonra yaa bunun için mi yıpranıyorsun dedim bir silkelendim üzüntüm bile değer işaretidir ki bunu hak etmiyor deyip hayatımdan hiç olmamış gibi yoluma devam ettim ki etrafın da görüşmüyoruz dediğin de insanlara ne yaptın ki sen kadına demişler işin komiği bunu kendi ağzıyla söylemiş olması:))
    oldukça uzun zaman geçti iki kez aradı benim için artık zaman kaybısın deyip kapadım ,hiç canını sıkma canını ben güzel yüreğinin sıcaklığını 2-3 saatte görebildiysem o körlüğüne yansın boş ver kuzum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ah be ablacım hani bir hatam bir yanlışım olsa kalp felan kırsam evvallah ama yok ben hep yetişen koşan üzülmedim desem yalan ama,geldi geçti bitti

      Sil
  15. Tüm duyguları yerle bir eden bir durum bana göre (:

    YanıtlaSil
  16. Ben de hayatın bir sınav olduğunu hiç ama hiç kimseye güvenmemeyi çok ağır ödeyenlerdenim.Çok güzel ifade etmişsiniz ..:(yaralarıma dokundu :(

    YanıtlaSil
  17. Her şey gelip geçiyor, sana kalansa anıların dostları güzel hatırlamanın en iyi yolu onları var olabildiklerince basit hatırlamak için onlara çok önem yüklememek gerek, çünkü kimse kendine bile dürüst değildir ki sana olsun sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ben güzel anılar biriktirdim heybemde kötü olanları bir çuvala doldurup denize atacağım

      Sil
  18. En büyük zalimlik vefasızlık...

    YanıtlaSil
  19. Cok uzucu :( ama takmaya degmez herkesden onemlisi insanin kendisi

    YanıtlaSil

yorumlar: yalnız olmadığını bilmektir..değerlidir önemlidir.beni yalnız bırakmazsınız değil mi?

Bumerang - Yazarkafe